Jasna Góra – Charyzmat Zakonu Paulinów

Charyzmat Zakonu Paulinów

9 lipca 2024 06:50, M L

"Jesteście tu szczególnie powołani do miłości, do wielkiej miłości dusz ludzkich, która ma swoje źródło w wielkiej miłości Boga. […] Macie być więc wyrazicielami tej miłości, sługami tej miłości. Ażeby tak było, ażebyście mogli ją wyrażać, ażebyście mogli jej służyć, musicie się nią sami wciąż napełniać. […] To wielkie powołanie, wyjątkowe powołanie — powołanie paulińskie, a w szczególności powołanie jasnogórskie". (św. Jan Paweł II do paulinów)




Co to jest
charyzmat zakonu?

Charyzmat zakonu to specjalne zadanie lub misja, którą zakon realizuje w Kościele. Określa, na czym polega jego duchowość oraz działalność i jak jego członkowie żyją na co dzień. Dzięki temu każdy zakon ma swoją unikalną rolę i sposób, w jaki służy Bogu i ludziom.

Jaki jest charyzmat Zakonu Paulinów?

Charyzmat Zakonu Paulinów określony został w czterech punktach:

1. Pielęgnowanie kontemplacji Boga w samotności oraz umiłowanie modlitwy liturgicznej.

Co to znaczy?

Pielęgnowanie kontemplacji Boga w samotności to czas poświęcony na osobiste spotkanie z Bogiem, gdzie możemy budować bliską relację z Nim. To chwile, kiedy w ciszy i spokoju możemy głębiej zrozumieć Jego obecność i rozmawiać z Nim bez pośpiechu i rozproszeń.

Umiłowanie modlitwy liturgicznej oznacza, udział w celebracjach kościelnych, takich jak Msza Święta, Liturgia Godzin (tzw. Brewiarz) oraz w innych modlitwach wspólnotowych. To nie tylko nasze indywidualne modlitwy, ale także wspólne uczestnictwo w nabożeństwach jako część wspólnoty wierzących, co umacnia naszą wiarę i jedność z Kościołem.

2. Pracowite i ubogie życie oraz praktyka pokuty jako udział w zbawczym wyniszczeniu Chrystusa.

Co to znaczy?
Pracowite i ubogie życie: to sposób życia, w którym skupiamy się na pracy, zarządzaniu posiadanymi zasobami oraz dbaniu o swoje potrzeby w sposób prosty i oszczędny. Oznacza to, że unikamy nadmiernego luksusu i skupiamy się na tym, co niezbędne, aby być skutecznym w pracy i w życiu codziennym.

Praktyka pokuty jako udział w zbawczym wyniszczeniu Chrystusa: praktyka pokuty to sposób, w jaki przez nasze codzienne trudy i wyrzeczenia łączymy się z cierpieniami Jezusa, które On zniósł dla naszego zbawienia. Chodzi o to, żeby tak jak Jezus, poświęcać się dla innych i rezygnować z własnych wygód i potrzeb, aby naśladować Jego posłuszeństwo Bogu i miłość do ludzi. Przez pokutę staramy się być lepszymi ludźmi i bardziej zbliżyć się do Boga. Miłość do Chrystusa i gotowość poświęcenia dla Niego, to główna motywacja w życiu paulina.

Innymi słowy, wszystko to, co składa się na codzienne życie, prace i posługi, łączymy z Ofiarą Jezusa Chrystusa z intencją uwielbienia Boga i służby Jemu.

3. Szczególny kult Bogurodzicy, wyrażający się głównie w naśladowaniu Maryi w dziele własnego uświęcenia i w działalności apostolskiej.

Co to znaczy?
Kult Matki Bożej oznacza głównie naśladowanie Maryi, żebyśmy stali się lepszymi ludźmi duchowo i moralnie. Maryja jest wzorem, jak być pokornym, cierpliwym i kochać Boga i innych ludzi. Naśladowanie Jej życia pomaga nam wzrastać duchowo i coraz bardziej zbliżać się do Boga.

Dodatkowo, działalność apostolska to aktywne angażowanie się w głoszenie Słowa Bożego i budowanie wspólnoty Kościoła. Maryja była pierwszą uczennicą Jezusa, gotową do służby i wsparcia innych. Naśladowanie Jej postawy oznacza gorliwe uczestnictwo w życiu Kościoła i pomoc innym ludziom.

Kult Maryi skupia się więc nie tylko na modlitwie do Niej, ale także na naśladowaniu Jej jako wzoru chrześcijańskiego życia i zaangażowania w życie Kościoła.

4. Kierowana Duchem Świętym i uwrażliwiona na znaki czasu gorliwość apostolska w służbie Kościoła i bliźnich, ujawniająca się szczególnie przez głoszenie Słowa Bożego, świadectwo życia, sprawowanie sakramentów, zwłaszcza sakramentu pokuty.

Co to znaczy?
Uwrażliwienie na znaki czasu: to umiejętność rozpoznawania problemów, którymi żyje współczesny świat, na które chrześcijańska miłość musi znaleźć odpowiedź.

Gorliwość apostolska: to entuzjazm i zaangażowanie w głoszenie Ewangelii i budowanie wspólnoty Kościoła poprzez konkretną misję i duszpasterstwo.

Głoszenie słowa Bożego: to aktywne przekazywanie nauki Chrystusa ludziom, przez nauczanie, kaznodziejstwo i różne formy ewangelizacji.

Świadectwo życia: to konsekwentne życie zgodne z Ewangelią, które samo w sobie stanowi przykład i zachętę dla innych do wiary.

Sprawowanie sakramentów, zwłaszcza sakramentu pokuty: to sprawowanie sakramentów świętych, jak Eucharystia i inne. Jako szczególnie ważny obszar swojej posługi paulini uważają sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania zarówno na Jasnej Górze, jak i we wszystkich innych sanktuariach i parafiach, w których otaczają duchową opieką wiernych.


Co to znaczy, że paulini są zakonem kontemplacyjno-czynnym?

Zakon Paulinów jest zakonem kontemplacyjno-czynnym, co oznacza, że ich życie zakonne łączy praktyki kontemplacyjne (czyli modlitwę i medytację, które prowadzą do pogłębiania osobistej przyjaźni z Bogiem) z aktywną służbą Kościołowi i ludziom.

- Kontemplacyjność: paulini poświęcają czas na modlitwę, medytację i osobiste spotkania z Bogiem. To dla nich ważne, aby w ciszy i samotności, ale także w ramach wspólnoty, rozwijać swoją relację z Bogiem i pogłębiać swoje życie duchowe.

- Czynność apostolska: oprócz życia kontemplacyjnego, paulini aktywnie angażują się w działalność duszpasterską i misyjną. Może to obejmować nauczanie, duszpasterstwo sakramentalne, pracę z młodzieżą, posługę pielgrzymom w sanktuariach oraz głoszenie Ewangelii w różnych formach.

Zakon kontemplacyjno-czynny łączy te dwie sfery życia zakonnego, umożliwiając ojcom i braciom paulinom pogłębianie swojej duchowości przez modlitwę i jednoczesne oddawanie się służbie bliźnim i misji ewangelizacyjnej.